بررسی روشهای مورد نیاز برای آموزش توانمندی دین پژوهی به اساتید

هدف این مقاله، بررسی روشهای مورد نیاز برای آموزش توانمندی دین پژوهشی به اساتید از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه اصفهان معرفی بوده است. این نوع پژوهش با ظرفیت خود می تواند روند پژوهش را متحول ساخته و در نهادینه سازی تحول و نوآوری در عرصه دین پژوهی نقشی اساسی ایفا نماید. این تحقیق از نوع کاربردی بوده و برای اجرای آن از روش توصیفی پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری شامل 503 عضو هیأت علمی در دانشگاه اصفهان بود که 106 عضو هیأت علمی در دانشگاه اصفهان از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته شامل سوالات بسته پاسخ با سبک لیکرت و سوالات چند گزینه ای استفاده شده است. به منظور برآورد روایی سوالات پرسشنامه از روایی محتوا استفاده شده است. اعتبار پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ( 98/0) محاسبه گردیده است. نتایج نشان داد، میانگین نمره روشهای آموزش توانمندی های دین پژوهشی اساتید در حیطه های تشخیص مسئله، تغییر مسئله، ارزیابی مسئله، برنامه ریزی تدریس، فعالیت های آگاهانه، بیشتر از میانگین فرضی (3) است. بنابراین راهکارهای مطرح شده دراین حیطه ها از لحاظ مؤثر بودن در آموزش توانمندی های دین پژوهشی به اساتید بالاتر از سطح متوسط می باشد. همچنین بین نظرات پاسخ دهندگان در خصوص روشهای اموزش توانمندی ها دین پژوهشی در حیطه های مذکور تفاوت وجود داشته است(001/0 = p) . در میان حیطه های فوق حیطه تشخیص مسئله بالاترین میانگین نمره را داشته است (87/3 ). همچنین بین نظرات پاسخ دهندگان در خصوص روشهای اموزش توانمندی ها دین پژوهشی اساتید بر حسب جنسیت تفاوت مشاهده شده است(05/0 ≥ p ). اما بین نظرات پاسخ دهندگان در خصوص روشهای اموزش توانمندی ها دین پژوهشی اساتیدبر حسب سابقه خدمت ومرتبه علمی تفاوت معناداری مشاهده نشده است.